Kongres 108 – postać bł. Leona Wetmańskiego
05 lis
Bł. Bp Leon Wetmański – liście pasterskim bp. Nowowiejskiego o podniesieniu do godności biskupiej ks. Leona Wetmańskiego czytamy:
Mój nowy pomocnik na wysokim urzędzie biskupim, zjednoczony siłą i łaską z Najwyższym Pasterzem, będzie i mnie, biskupowi Waszemu, i Wam, kapłanom i wiernym, służył w miarę potrzeby i łaski Bożej. Stąd, aby urząd ten dostojny, który mu Stolica Apostolska nadała, pomocnika mojego w czynnościach biskupich, mógł być wyzyskany należycie, niniejszym, zgodnie z prawem kanonicznym, mianuję go także zastępcą swoim w zarządzie diecezji, tj. swoim wikariuszem generalnym,ze wszystkimi przysługującymi temu urzędowi władzami.
Droga do świętości Leona, późniejszego kapłana i biskupa męczennika rozpoczęła się 10 kwietnia 1886 r. w Żurominie. Rodzice Adam i Kordula z d. Chądzyńska, ochrzcili swojego syna 18 kwietnia w parafii w Lubowidzu. 23 czerwca 1912 r. otrzymał święcenia kapłańskie z rąk bp. A. Nowowiejskiego. 7 września 1918 r. otrzymał od biskupa Nowowiejskiego nominację na profesora ascetyki i mistyki oraz ojca duchownego w płockim seminarium.
Ojciec Leon obejmował duchową opieką kleryków, posługiwał im w konfesjonale, prowadził konferencje i rekolekcje – należał do najbardziej wszechstronnych rekolekcjonistów Polski międzywojennej. W wyniku starań biskupa Nowowiejskiego nominacja ks. Leona Wetmańskiego została ogłoszona przez papieża Piusa XI 19 grudnia 1927 r. Ks. Leon został sufraganem płockim i otrzymał tytularne biskupstwo w Kamako w Armenii. 22 kwietnia 1928 r. odbyła się uroczystość konsekracji biskupa Wetmańskiego w płockiej katedrze.
We wspomnieniach prof. Klemensa Jędrzejewskiego, który zarysowuje portret błogosławionego biskupa i męczennika czytamy:
Pracowitość zdyscyplinowana, pobudzona ambicją osiągnięć.Intelektualizm odtwórczy. […] Niechęć do tytułów, odznak, krytyczny stosunek do popularnych autorytetów […]. Ideał – mniejsze środowisko, nieduże grono, możność kontynuowania kontaktów osobistych w obranym kierunku. Ład w organizowaniu życia codziennego […]. W mowie – unikanie frazesów, czasami brak przejrzystego planu, widoczna, zniewalająca szczerość,wybuch liryzmu, gdy chodzi o przykłady z życia Pana Jezusa,matki Boskiej, Świętych. […] Negatywny stosunek do słabostek nałogu, marnowania czasu drogiego, do wystawnej gościnności,pochlebstwa. Ucieczka do kontemplacji melodii, do lektury.Tęsknota do uczuć rodzinnych, znajdująca swój wyraz w stosunku do sióstr, do starców opuszczonych.
Biskup Wetmański 8 marca 1941 r. został osadzony w niemieckim obozie śmierci Soldau, gdzie został zamęczony przez niemieckiego okupanta. Prawdopodobnie został zamordowany wraz z innymi kapłanami, kiedy likwidowano pozostałych przy życiu więźniów, po epidemii tyfusu w lipcu i sierpniu 1941r. Oficjalne zawiadomienie władz niemieckich podało datę zgonu na dzień 10 października 1941 r.
Fragment książki „Jasne promienie w obozie męki” autorstwa Andrzeja Ruteckiego (Działdowo 2023).