Święto Chrztu Polski 966

Książę Mieszko przyjmując w 966 roku chrzest, wprowadził swoich poddanych w świat kultury łacińskiej. W Roczniku kapituły krakowskiej pierwsze wydarzenia odnoszące się do historii Polski brzmią:

„965- Dubrowka przybywa do Mieszka oraz 966 Mieszko książę Polski został ochrzczony.”

Przed powstaniem państwa Piastów ziemie polskie zamieszkiwały liczne plemiona, z których najważniejsze obok Polan, to Wiślanie, Ślężanie, Pomorzanie, Mazowszanie i Lędzianie. Główną rolę w stworzeniu naszego państwa odegrało plemię Polan, które miało swoje siedziby w Wielkopolsce. Gall Anonim w kronice polskiej napisał, że Mieszko przez siedem lat od urodzenia był ślepy.

Ojciec bardzo przeżywał kalectwo syna, ale w dzień zwyczajowej wielkiej uczty urodzinowej małego księcia obwieszczono nagle, że odzyskał wzrok. Wytłumaczono to wtedy, iż ślepota chłopca oznaczała jakby ślepotę Polski, lecz odtąd miała być ona przez Mieszka oświecona i wywyższona ponad sąsiednie narody. Miał on uratować Polskę od śmierci.

Jak podaje prof. Feliks Koneczny: „Godnym jest zapisania, że Polacy są jedynym na świecie narodem, którego nawrócenie obeszło się zupełnie bez męczenników”. Mieszko podejmując decyzję o przyjęciu chrztu, przewidywał zapewne polityczne korzyści. Miejsce i dzienna data chrztu Polski nie zostały zapisane w źródłach.

Prawdopodobnie Mieszko i wybrani członkowie jego otoczenia zostali trzykrotnie zanurzeni w wodzie święconej w chrzcielnicy, 14 kwietnia 966 roku, w Wielką Sobotę. Stało się to albo w Poznaniu, albo w Gnieźnie, albo na Ostrowie Lednickim.

Chrzest księcia Mieszka jest najważniejszym wydarzeniem w całych dziejach państwa i narodu polskiego. To konstytucja naszej tożsamości. 22 lutego 2019 roku Sejm RP przyjął ustawę o Ustanowieniu Święta Chrztu Polski.

Jak zapisano w tej ustawie, to święto ma upamiętniać „Chrzest Polski, datowany na 14 kwietnia 966 r.” oraz „doniosłą decyzję Mieszka I uznawaną za początek Państwa Polskiego”.